Постои приказна за една наставничка која на часот со нејзините вторачиња им дала тест за магнетот и неговата намена. Во тестот го вклучила и прашањето: „Првата буква во моето име е м. Јас собирам работи. Што сум јас?“

Кога биле предадени задачите, наставничката била зачудена што речиси 50 отсто од учениците одговориле на прашањето со зборот мајка. Врската помеѓу магнетот и улогата што општеството ѝ ја наметна на мајката е длабока.

Мајките се сè

Мајките имаат влијание во семејството и се држат до високи стандарди во општеството. Мајките се негувателки на децата, придружник за поддршка на нивните партнери, негуватели на сопствените мајки, пријатели на нивните свекрва. Мајките се готвачи, таксисти, планери, социјални организатори.

Онаа што сака безусловно. Таа е „идеалната“, „добрата“, онаа што мајките се стремат да бидат и која општеството ја очекува.

Добрата мајка е таа што нуди поддршка, охрабрување, заштита. Таа е онаа од која се очекува да им внесе добро однесување на своите деца и кога нејзините деца не се мирни, таа често е обвинувана како лоша мајка.

Губење на идентитетот

Изгубената жена е таа што постојано им дава на другите, но добива само трошки за возврат. Таа нема поим за нејзиниот идентитет затоа што личноста која мислеше дека е пред да стане мајка, е проголтана од сеопфатната улога што сега ја има. Дури и нејзиното име се менува во мајка, или мајката на Клариса, како да е во нечија сопственост или поробена од нејзината улога или од нејзината ќерка.

Можеби има вистина во ова. Која беше мама пред да стане мајка? Која платена улога ја имаше? Со кои спортови или хобија се занимаваше? Кои беа нејзините вредности? Каков беше идентитетот на оваа жена пред да стане мајка?

Сега се гледа себеси низ призмата на нејзините деца, нејзиниот партнер, нејзините родители. Таа ќе биде горда на академските, спортските или креативните достигнувања на нејзините деца. Ќе биде воодушевена од кариерата на нејзиниот партнер. Ќе жали што се грижи за нејзините родители, но другите ќе бидат импресионирани од тоа што го прави. Жените ми велат дека не сакаат да станат како нивната мајка: критички настроена, жена што осудува, лута, жена што се меша и што ги преминува границите. Но, децата честопати го повторуваат однесувањето што го гледаат во нивниот дом.

На штета на сопствениот идентитет, и нејзината безбедност, изгубената жена може да се види во насилна врска. Таа е гладна за љубов и внимание, но сепак не знае како да ја прими љубовта, па ќе толерира и нормализира насилно однесување.

Нарушени односи

Нарушените односи меѓу мајката и ќерката се огромна тајна што ја доживуваат многу жени. Повредата, гневот, прашањата: „Зошто не ме поддржа?“, „Зошто ме критикува, што згрешив?“, „Зошто ме мрази“?

Под критиките и гневот на мајката се наоѓа неможноста да се вербализира сопствената акутна повреда создадена во детството. Таа пораснала во семејство каде што не ја прашувале како се чувствува, туку ѝ кажале дека жените го чувствуваат ова или она. Нејзините чувства биле отфрлени. Затоа, таа ги закопува своите чувства. Се замолчува себеси. Истражувањата покажуваат дека жената која се замолчува и не зборува за себе е изложена на зголемен ризик од депресија, анксиозност, мозочен удар и други кардиоваскуларни проблеми. Многу ќерки сакаат да им угодат на нивните мајки, не сакајќи да ги вознемируваат; за да спречат мајките да ги чувствуваат нивните болки. Тие се надеваат дека ќе добијат трошка љубов и внимание од мајката, исто како што нивната мајка се обидувала да добие трошка од својата мајка.

Жената треба…

Во 21 век, полот јавно се дискутира и испитува. На жените им е кажано што треба да бидат и што треба да прават. Но, што се случува ако жените не ги исполнат улогите што се очекуваат од нив? Ако жените се осмелуваат да го направат спротивното од очекувањата на семејството и општеството и да ги земат предвид нејзините сопствени потреби, тоа се смета за несоодветно, шокантно, ужасно. Под овие непријателски реакции се крие стравот.

Заканувачки е за другите кога член на семејство ќе донесе одлука да ги смени работите за себе и за своето семејство. Ќе има обиди да се дестабилизира со омаловажување и критикување. Жените со кои разговарав и кои ѝ даваат приоритет на својата грижа, знаат дека е важно нивното чувство за вредност. Да се биде сакан помага да се стабилизира нејзиното кревко чувство за себе.

Ако сте изгубена жена, бидете сигурни дека не сте единствените во семејството. Тишината, изгубеноста, се генерациски. Вашата мајка, вашата баба, најверојатно не знаеле за нивната вредност и нивните емотивни потреби како личности. Потребна е свесност за една личност да одлучи дека сака да ги промени работите.

Прашајте се себеси:

Што можам да направам денес за да застанам зад себе?
Како ќе се чувствувам ако продолжам да се занемарувам и денес?
Како можам да ги променам работите?

Како да се грижите за себеси?

– Имајте сочувство за себеси. Сочувството за себе подразбира да бидеме топли и разбирливи кон себе кога страдаме, кога не успеваме или не се чувствуваме соодветно. Овие луѓе препознаваат дека да се биде несовршен, да не се успее е нешто неизбежно, па затоа имаат тенденција да бидат нежни кон себе кога ќе се соочат со болни искуства.
– Најдете време за себе. Разгледајте ги работите што ги правите за другите и за себе.
– Поставете граници за да спречите исцрпеност.
– Одете на масажа.
– Одете на плажа и почувствувајте го мирисот на свеж солен воздух.
– Одете боси во песокта или во тревата.
– Одлучете се за некакво хоби или посебен интерес, можеби неисполнета желба од детството.
– Вежбањето носи големи придобивки за умот, телото и духот.
– Медитацијата помага во намалување на стресот, а ги намалува и негативните емоции и ја зголемува самосвеста.

Автор: Џенис Вилијамс
Извор