Доењето не е лесно. Ниту одбивањето од доење. Токму затоа оваа моќна фотографија од Бразилката Маја Вордерштрасе стана вирална. Нејзиниот сопруг направил фотографија од првиот пат кога таа почнала да ја дои втората ќерка, а веднаш до неа, речиси две години подоцна, е фотографијата на која таа ја дои својата ќерка за последен пат.

Не е моќна само фотографијата. Во описот Маја ги споделува емотивните борби со кои се соочила додека ја одбивала ќерка си и триковите што ѝ помогнале полесно да ја направи транзицијата.

– Првиот и последниот пат кога мојата ќерка беше доена.

Не знаев дека една личност може да се чувствува толку гордо и толку скршено истовремено, моментално сум емоционална и во ментален неред.

Подигнувањето на мојата рака на оваа фотографија беше многу тешко за мене бидејќи морав да се борам со неконтролираните солзи: оваа слика значеше дека никогаш повеќе нема да ја дојам мојата ќерка. Ја доев толку долго време, што сега не знам како е да не се дои некој.

 

View this post on Instagram

 

The first and last time my precious Hazel ever nursed. I didn’t know that one person could feel so proud and so broken at the same time, right now I am a hormonal, emotional, and mental mess. Raising my arm in this picture was very difficult for me as I had to fight through uncontrollable tears: this picture meant that I would never breastfeed my Hazel ever again. I have been nursing for so long, that I don’t know what it’s like to not nurse anymore. As I looked behind the camera, Tim is crying like I had never seen him cry before, like seriously, a deep gut cry. I was her comfort, her safe place, and I hope she still finds me that way. A month shy of 2 years old, she finally has a bed in a shared bedroom with her sister. We bought Hazel her first bed, used any distraction we could come up with, snacks and new toys to keep her mind off of it. Tim has taken over bedtime completely, including all nighttime wakings. We are on our third day, and every day gets a little bit easier. The guilt I feel for not putting her to bed is so intense and I can’t wait to go back to it once she doesn’t ask to nurse anymore. Closing a chapter is painful, but I am hopeful that this new season of our lives will also be special in its own way. Through this maturation step she will not only grow more independent, but I will get a much needed break. She unlatched for the last time and sobbingly I said to Tim: “I did my best”. He hugged me and responded with: “No. You did THE best, because you gave her your all”. I love my family and am so thankful for such special and unforgettable moments like these. my lazy boob has no clue about what’s going on, but thoughts and prayers are accepted for my good one, I really think it might explode?? *thank you Tim, for insisting on filming this, I will treasure this forever.

A post shared by Maya Vorderstrasse (@mayavorderstrasse) on Jun 17, 2019 at 11:58am PDT

Како што погледнав зад камерата, мојот сопруг плачеше. Сериозно, со длабок плач. Бев нејзина удобност, нејзино безбедно место и се надевам дека и понатаму ќе ме гледа на тој начин. Речиси 2 месеца, таа конечно има кревет во заедничката соба со нејзината сестра. Ѝ купивме кревет и користевме какво било одвлекување на вниманието, од грицки до играчки.

Мојот сопруг целосно го презеде креветот, вклучувајќи ги и ноќните будења. Веќе трет ден го правиме ова, и секој ден изгледа полесно. Вината што ја чувствувам поради тоа што ја ставам во различен кревет е толку интензивна. Едвај чекам да не сака повеќе да ја дојам. Затворањето на ова поглавје е болно, но се надевам дека оваа нова сезона во нашите животи ќе биде посебна на свој начин.

Преку овој чекор на созревање таа не само што ќе порасне во понезависна туку и јас ќе ја добијам потребната пауза. Таа ми ја пушти градата последен пат, а јас липајќи му реков на сорпугот: „Го направив тоа најдобро што можев“. Тој ме прегрна и ми рече: „Не. Ти беше најдобра, бидејќи се даде целосно“. Го сакам моето семејство и благодарна сум за посебните и незаборавните моменти како овие.